Openingsceremonie WPFG
Door: Elly
Blijf op de hoogte en volg Elly
27 Juni 2015 | Verenigde Staten, Washington
De Openingsceremonie
De dag der dagen. In de ochtend vertrekken Gerard en Michel en Judy richting Reston om Roger te laten registreren. De meiden gaan alvast richting Washington om wat rond te kijken en te shoppen. Ik blijf hier om wat met de site te klooien. Shoppen vind ik niks en bij de inschrijving zal het wel druk zijn. Dus in de rust achter mijn reisgenoot Dell. Op een gegeven moment wordt er aangeklopt. Wie zou dat zijn???. Hee, de schoonmaakster. Niet te geloven!!!! Na vijf dagen. Gelukkig houden politie mensen zich(niet) aan de regels en hebben ze niet zo als het hoort, handdoeken uit de Gym geleend, anders zouden we nu pas schone hebben gekregen.
Ik ga stug door met mijn verhaal. Ik haat schoonmaakgeluiden, dus sluit mij af. Wel onbeleefd, maar het is even niet anders. Het was inderdaad vreselijk druk bij de inschrijving en we vertrekken eind van de middag naar de DC. We rijden eerst naar West Fall Church, om op advies van Dirk de Jong, één van de belangrijkere mannen van de WPFG, daar de metro te pakken. Michel vond het een super idee. Het duurde volgens hem langer dat wanneer we met de auto naar Washington zouden reizen. We hebben het de hele rit van Michel, inmiddels bij jullie ook wel bekend als dokter Bibber moeten horen “het was een heeeel goooeed iiiddeee”! Maar toch weer een bijzondere ervaring rijker. Het metrostation is mooi en zo rustig, echt een andere wereld. Aangekomen in Washington moeten we nog een klein stukje lopen. Veel politie op straat. Zien er ook zichtbaar goed uitgerust uit! Bij het stadion lijkt het rustig, maar schijn bedriegt. We zien de massa’s mensen. Wat een enthousiasme. De Nederlandse ploeg is, in tegenstelling tot de Noren matig vertegenwoordigd, maar de Kiwi’s zijn echt met heel weinig deelnemers.
Als we het stadion binnen lopen, weten we niet wat we zien. Ongelooflijk, wat gaaf! Een bijna vol stadion, wat een onthaal?? Muziek, tig Amerikaanse motoragenten, die het stadion rondrijden. Helikopters vliegen over. Ik probeer het te fotograferen, maar het gaat snel en onverwachts. Het lukt dus niet. Maar ik kan vertellen dat het overweldigend is. Ik hoop dat Nederland, die de WPFG dus in 2021 gaat organiseren, hieraan kan tippen en zich op de kaart kan zetten. Er komt een speech. Jemig, lijkt de broer van Obama. Indrukwekkend!!! Dan hebben we het wel weer gehad. Michel en Gerard willen vroeg terug om uitgerust aan de biathlon te kunnen beginnen. Nog even een paar big brothers vastleggen. Je moet dit dus zien om te geloven en dan op weg naar de metro. Michel en Roger vertonen in de metro nog even hun kunstjes. Dit wordt echter niet gewaardeerd door de meeste reizigers. Zij kijken boos. Eén van de passagiers staat duidelijk gepikeerd op. Hij roept nog iets van “This you can not do in this country”. Hij wil uitstappen maar ziet dan dat wij eruit gaan en gaat dan weer zitten. Hij kijkt ons woest na. Dit is wel iets anders dan onze gezellige Amsterdammers! Wij moeten er hard om lachen en gaan richting hotel de botel of liever gezegd “idiotel eigenlijk. Maar hierover later.
De dag der dagen. In de ochtend vertrekken Gerard en Michel en Judy richting Reston om Roger te laten registreren. De meiden gaan alvast richting Washington om wat rond te kijken en te shoppen. Ik blijf hier om wat met de site te klooien. Shoppen vind ik niks en bij de inschrijving zal het wel druk zijn. Dus in de rust achter mijn reisgenoot Dell. Op een gegeven moment wordt er aangeklopt. Wie zou dat zijn???. Hee, de schoonmaakster. Niet te geloven!!!! Na vijf dagen. Gelukkig houden politie mensen zich(niet) aan de regels en hebben ze niet zo als het hoort, handdoeken uit de Gym geleend, anders zouden we nu pas schone hebben gekregen.
Ik ga stug door met mijn verhaal. Ik haat schoonmaakgeluiden, dus sluit mij af. Wel onbeleefd, maar het is even niet anders. Het was inderdaad vreselijk druk bij de inschrijving en we vertrekken eind van de middag naar de DC. We rijden eerst naar West Fall Church, om op advies van Dirk de Jong, één van de belangrijkere mannen van de WPFG, daar de metro te pakken. Michel vond het een super idee. Het duurde volgens hem langer dat wanneer we met de auto naar Washington zouden reizen. We hebben het de hele rit van Michel, inmiddels bij jullie ook wel bekend als dokter Bibber moeten horen “het was een heeeel goooeed iiiddeee”! Maar toch weer een bijzondere ervaring rijker. Het metrostation is mooi en zo rustig, echt een andere wereld. Aangekomen in Washington moeten we nog een klein stukje lopen. Veel politie op straat. Zien er ook zichtbaar goed uitgerust uit! Bij het stadion lijkt het rustig, maar schijn bedriegt. We zien de massa’s mensen. Wat een enthousiasme. De Nederlandse ploeg is, in tegenstelling tot de Noren matig vertegenwoordigd, maar de Kiwi’s zijn echt met heel weinig deelnemers.
Als we het stadion binnen lopen, weten we niet wat we zien. Ongelooflijk, wat gaaf! Een bijna vol stadion, wat een onthaal?? Muziek, tig Amerikaanse motoragenten, die het stadion rondrijden. Helikopters vliegen over. Ik probeer het te fotograferen, maar het gaat snel en onverwachts. Het lukt dus niet. Maar ik kan vertellen dat het overweldigend is. Ik hoop dat Nederland, die de WPFG dus in 2021 gaat organiseren, hieraan kan tippen en zich op de kaart kan zetten. Er komt een speech. Jemig, lijkt de broer van Obama. Indrukwekkend!!! Dan hebben we het wel weer gehad. Michel en Gerard willen vroeg terug om uitgerust aan de biathlon te kunnen beginnen. Nog even een paar big brothers vastleggen. Je moet dit dus zien om te geloven en dan op weg naar de metro. Michel en Roger vertonen in de metro nog even hun kunstjes. Dit wordt echter niet gewaardeerd door de meeste reizigers. Zij kijken boos. Eén van de passagiers staat duidelijk gepikeerd op. Hij roept nog iets van “This you can not do in this country”. Hij wil uitstappen maar ziet dan dat wij eruit gaan en gaat dan weer zitten. Hij kijkt ons woest na. Dit is wel iets anders dan onze gezellige Amsterdammers! Wij moeten er hard om lachen en gaan richting hotel de botel of liever gezegd “idiotel eigenlijk. Maar hierover later.
-
28 Juni 2015 - 19:08
Louis:
Goed verhaal -
28 Juni 2015 - 20:40
Hinke Patist:
Lieve Elly en Gerard, het gaat beginnen he? Is Morgen de eerste wedstrijd?
Het is zo leuk om te lezen hoe jullie't hebben daar :).
Geniet er lekker van,..en Elly lekker shoppen hoor! Victoria secret enz enz zet'm op!
Over een paar dagen hebben wij hier een hitte golf (echt waar).
Kan het water lekker opwarmen en kunnen we als jullie terug zijn lekker zwemmen.
Ps geeft iemand jullie planten (balkon,terras) water?
Toi Toi daar, Liefs Jacco Hinke en Robin XXx
-
29 Juni 2015 - 09:30
Brenda:
Leuke foto's en verhalen Elly, ik heb ze net even op het werk op mijn gemak zitten lezen! Ik zal de link straks naar de rest doorsturen. Wens Gerard en de rest vandaag succes bij het toernooi. En maak maar veel foto's dan blijf ik je volgen :-) Geniet van alles goed en intens, dan kom je herboren terug! En gaan we uiteraard even een Magnum met veel chocolade halen om de verhalen te delen haha!
Veel liefs,
Bren -
29 Juni 2015 - 09:39
Coby Bouman:
Wat een beeldend verslag, dat doe je goed, Elly! Ik wens Geer en de andere spelers veel succes toe vandaag. ZET 'M OP!!!
Ik zal de verslagen met belangstelling volgen nu ik de goede link heb gekregen om in het blog te komen.
Veel liefs,
Coby -
30 Juni 2015 - 10:26
Thea:
Elly wat schrijf je leuk! Veel plezier en geniet van al dat moois, er is veel te doen en te zien!
Groetjes Thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
