Dagje cultuur

Nadat ik een cultureel uitstapje in groep gooi, lijkt er enig enthousiasme te ontstaan. Dus gaan we op weg. Eerst nog even de tank volgooien, wat hier echt een drol kost en waardoor de Amerikanen de auto prefereren boven fysieke verplaatsing. Van het ov hebben ze in elk geval in het plaatste Sterling, waar wij zitten, niet gehoord. Dus een auto is echt een must. Na ongeveer een half uurtje rijden en onderweg, hier en daar een foto te hebben gemaakt van o.a. een huisje voor de modale inkomens, komen we aan bij het “National Firearms Museum”. Shit, is het wel open?? Ik zie niemand! Maar daar komt gelukkig iemand uit de deur. Heb ik het toch goed gezien op internet en hoef de Heroes dan ook niet teleur te stellen.
Binnen wordt ons duidelijk gemaakt dat er geen foto’s openbaar geplaatst mogen worden. Er moet een handtekening komen. Eén van ons zet deze ook. Hopelijk gebeurt er niets met alle foto’s die geschoten(woordspeling) worden en kunnen we volgende week de States zonder problemen verlaten. Ik raad iedere toerist, die hier of in de omgeving verblijft of gaat verblijven, aan dit museum een bezoek te brengen. Je weet echt niet wat je ziet. Het is neergezet als speelgoed, prachtig totdat het besef tot je doordringt wat een vernietigingstuig dit is en wat een massa’s mensen het leven door deze wapens hebben moeten laten. De Amerikanen zaten overal, behalve volgens mij in Indonesië. Amerika draait op de wapenindustrie. Ik kan het niet laten om deze reclameposter en een stukje kunstwerk te schieten en te plaatsen. Ook het plaatje, dat overigens al ansichtkaart kan worden gekocht wil ik vooral aan Lance laten zien. Lance, lieverd, jij zou je kamer bij ons mogen veranderen, maar deze tienerkamer gaat hem niet worden, toch???
Op de parkeerplaats staat een motor die de plaatsingsselectie van de foto’s doorstaat!! Gaaf motortje toch!!!!!!!!!!
De dames hebben het stukje cultuur wel weer gehad en we besluiten met wat gemor van een paar van ons, unaniem naar een, in de omgeving gelegen, mall te gaan. Haast, haast. Michel gaat voorop en wij erachter aan. Maar dan gaat het mis. De ex-AT-er gaat er als een speer vandoor. We zijn ze kwijt en doordat onze Tommie dus niet echt goed werkt, rijden we uiteindelijk drie keer rond de mall. Maar kijk, geen Michel, Farida, Sabrina en Zakia te bekennen. Roger heeft honger, dus wij snel naar SubWay. Als we eenmaal in de rij staan, horen we vrouwenstemmen. Omdat ze behoorlijk zacht praten, horen we gelijk dat het onze vriendinnen zijn. En ja Michel is er ook bij. Als we informeren wat er nou was, komt er niets uit, maar lichaamstaal zegt genoeg. Dus wij in de SubWay en de ladies bij de Thai.
Na het eten willen de meiden en Roger shoppen in deze gigant van een mall. Ik wil alleen nog even naar een jurkje kijken voor de trouwerij van Lo en Anne. In plaats van dat bij ons de grote maten in de uitverkoop hangen, zijn het hier de kleine maatjes, die achterblijven. Ik doe nog een poging, maar dan! Help ik zit vast, krijg hem niet meer uit. Het zweet breekt me uit. Met beleid maak ik het vetertje dat door de jurk is gevlochten, los. Het vetertje zit dus niet aan de voorkant, zodat ik er makkelijk bij kan, maar fijn aan de achterkant. Voor mijn gevoel ben ik een half uur in gevecht met deze pracht. Geen Gerard, die mij uit de problemen kan halen, die zit met Michel bij de Subway op mij te wachten. Uiteindelijk verlaat ik het pashokje met een behoorlijk rode kop. Oké, snel terughangen!!!! Dit was het dan. Geen gepas meer voor mij, met uitzondering als ik de jurk der jurken tegenkom.!!! Ik weet inmiddels wel dat ik maat 12 heb. Klinkt vriendelijk maar ik kan jullie verzekeren, dat is het niet!!!!!! Grrr.
Achteraf blijkt dat de meiden korter hebben geshopt dan ik. Roger, de man in het gezelschap wilde terug, dus als de Taiwanese man dat wil, dan gebeurd dat. Ze waren niet blij en besluiten hem niet meer mee te nemen om te gaan shoppen!!!
Bij het hotel, dat mooi in de wolken ligt, aangekomen, gaan we nog even een was erin gooien. En kijk wat we vinden? Dit schattige kleine Amerikaantje. Echt een pop, zou je zo meenemen, maar goed dat ma staat er bij en let goed op!!!!!
Dan pitten, maar ik wil nog even in de wereldreisgids, die we van Mehdi hebben gehad, doorlezen. In plaats van de blauwe gids, heb ik de bijbel in mijn handen!! Ook blauw! Misschien ook een goed idee!!!!!!