Goud, brons en zilver voor onze Heroes
Door: Elly
Blijf op de hoogte en volg Elly
29 Juni 2015 | Verenigd Koninkrijk, Preston
Vanmorgen vroeg is Gerard met Michel meegegaan naar de 5 km loop. Ik heb lekker uitgeslapen om vervolgens mijn verhaal voor thuis op papier , oké, ouderwets, maar wel handig om te hebben, in de laptop te zetten. Het is begin middag als Gerard en Michel, die een gouden plak heeft, terugkomen. We gaan informeren hoe het met Roger en Judy gaat. Judy is aan het koken en Roger deelt de lakens uit. De vrouw in Taiwan lijkt niets in te brengen te hebben. Het begint me langzamerhand duidelijk te worden. Naar om te ervaren. Het is me in de week dat zij in Nederland waren, nog niet zo opgevallen. Zij heeft toen niet achter het eiland(keuken) gestaan. Maar goed, ik kan er even niets aan veranderen. Het is wel triest, ze is zo een lieverd. Roger vraagt of we blijven eten en of ik van garnalen hou. Nou nee, eigenlijk niet. Niet omdat ik weet hoe het smaakt, maar ze zien er eng uit, net wormen. Ik ben beleefd en ga eten, wel met mijn ogen dicht. Bijna op en dan, oeps, er valt iets. Ogen dus open en ik zie die garnaal, neeeee, uhhhh. Geer help!!!! Ik kan het niet meer aan en geef hem snel de rest. Zo, ik ben gered. Ik zal niet neerzetten wat er door me heen ging, maar het was een naar gevoel! Voor mij nooit meer een garnaal!!!! Ik opper om de auto te pakken en naar een park te gaan. Ondanks het mooie weer kom je hier niet veel buiten. Er is niets, behalve een shoppingcenter. Alleen in de supermarkt ben je al een half uur onderweg van het brood naar het bier! En dan weer de auto in naar het hotel. Niet echt een uitje. We gaan dus op weg. Nog even aan de receptie om te vragen welk van de uitgezochte parken het meest dichtbij is. Gelukkig is het niet zo heet als in Nederland, maar de auto lijkt wel een magnetron. Ik weet niet hoe dat is, maar denk het. Het wordt het National park huppelepup! Prachtig meer en een wandelpad. Geer wil een stukje lopen. Als ik het niet dacht. Ik bedank, ben al eerder gigantisch verdwaald met hem en ga dus lekker in de rust. Even ontspannen. Pfff, wat is dat vermoeiend zeg, tijd voor een slokje!!!! Op advies van een informatrice van het informatiecentrum, gaan we naar de Great Falls. Onderweg zien we mooie huizen, zo een beetje voor Jan modaal. Dan gaat het over in de tweeverdieners om vervolgens over te gaan voor de echte rijken onder het volk, “mijn hemel!” Wat een kasteel. Misschien wat voor Lo en Anne. Die zijn op zoek naar iets moois. We komen dan aan bij de Great Falls. Hier mag niet gezwommen worden. Vanaf 2001 tot 2013 zijn hier al 14 manlijke en 80 vrouwelijke slachtoffer gevallen. We wachten dus maar met zwemmen totdat we weer op IJburg zijn. Het uitzicht is echt geweldig. Even een fotootje om te laten zien dat het water nog hoger kan staan dan wij lang zijn. Bizar. Er wordt wel gekanood, wel dan alleen door de doorgewinterde super profs. Mijn oog valt nu op een hondje. Echt maf, hij heeft sokjes aan, dus goed voor een foto. En dan doet mijn mobiel iets. Oh, ik krijg een berichtje. De uitreiking van de biathlon is vanavond om 19:00 uur. We gaan!! We lopen naar de auto en kijk, dit is parkeren op zijn Amerikaans. Ook op de foto. Je ziet hier veel bijzondere dingen. Zo komen we twee fietsers tegen, wat ook niet gewoon is hier. Te veel om te fotograferen. Aangekomen in Reston, de plek voor de uitreiking, is er feest. Het staat hier in het teken van de WPFG. Wel raar, als je bedenkt dat de wereld in de fik staat. Daar helpt deze brandweerwagen niets tegen. De kleine sherrif wil ik jullie ook niet onthouden. Ik zou hem wel eens willen zien rennen. Farida ook nog even op de kiek en nog ééeen met z’n allen. Volgens mij zijn wij, Nederlanders, de meest luidruchtige deelnemers en ook de ploeg met de meeste medailles. Er wordt gelachen, “weer Nederland” Het gaat maar door. En ja, ook Gerard heeft een bronzen plak. Supertrots staat hij daar, wel wat onwennig met de vlag. Moet ie nou zo, of zooo!!! Zo dus, eindelijk gelukt!!! Kijk ze staan, de boys, “hebben we toch maar even geflikt”, lijken zij te zeggen. Er komt enige emotie los en dan even met z’n vieren laten vastleggen. Nederland heeft zich weer eens mooi op de kaart gezet. Deze prachtige vrouw heeft vast goud voor hakken dragen. Ik zou al lang op mijn klus zijn gegaan. Het is mooi geweest, we gaan naar huis, ik bedoel hotel. Tot slot nog even een opsomming van de plakken!!!
Gerard, 1 brons voor enkel en 1 brons voor voor dubbel met Michel
Michel, 1 zilver voor enkel, 1 voor brons voor dubbel met Gerard en 1 brons voor mix met Farida
Farida, 1 zilver voor dubbel met Zakia , 1 keer brons voor de mix met Michel en 1 keer brons voor enkel
Zakia 1 x zilver voor dubbel met Farida
Michel goud voor de 5km