Roger en Judy ophalen vanuit Washington

Roger en Judy ophalen vanuit Washington
Gisteren iedereen in de rust, maar vandaag staat er weer wat te gebeuren. We gaan Roger en Judy ophalen vanuit het treinstation te Washington. Zij komen uit Taiwan. Roger zal tijdens deze spelen met Gerard voor goud gaan in de dubbel badminton. Wij, Gerard en ik kennen Roger al jaren vanuit de WPFG. Hij is vorig jaar met zijn vrouw een week bij ons in Amsterdam geweest. Geweldig vonden ze het, vooral onze waterwoning op IJburg. Zo vanuit huis het water in plonsen en kanoën, super!!! We hebben ze in en rondom Amsterdam alles wat maar in zo een korte tijd mogelijk is, laten zien.
En nu, na een jaar dus weer de ontmoeting hier, best spannend. Met Tommie een uurtje rijden vanaf ons hotel. Oké, Tommie laat het af en toe afweten. Het beeld valt weg. Het is hier dus echt zwart of wit. Het land van alle mogelijkheden! Als er een flinke bui, valt internet weg en nu dus Tommie! Verdomde, lastig! Je ziet dus ook niet wat je aanwijst op het schermpje. Dus af en toe even aan de kant. Uiteindelijk zijn we twee en een half uur verder, als we DC Washington inrijden. Wel onwijs te gek hier. We rijden de zwarte wijk in. Echt armoe! Maar ondanks dat staan er wel bakken van auto’s in de straat. Dan krijgt Gerard een sms’je van Roger, dat ze bij het trainstation Union Station in DC staan. We moeten uitkijken naar drie grote vlaggen. Inmiddels rijden we met behulp van de wegbewijzering, gewoon lekker ouderwets, de goede richting op. Gerard moet op de weg letten, maar ik kan van het stadsbeeld, dat steeds mooier wordt, genieten. Wat een prachtige stad. Ook passeren we het stadion, waar morgen de openingsceremonie van de WPFG zal gaan plaatsvinden. Dit geeft een werelds gevoel. En daar zijn de vlaggen. We zitten goed. Nog even, dan zijn we er en ja daar is het. Wat een drukte, maar toch ook weer relaxed. Zo anders dan bij ons in Nederland. Mensen zijn hier vriendelijk. Ik stap uit en kijk of ik Roger en Judy tussen de menigte kan ontdekken. Ja, daar zie ik een bekend shirt. Dat is Roger. Ik geef een gil en ren naar ze toe. Wat fijn om ze weer te omhelzen. En het kan geen toeval zijn. Roger heeft hetzelfde shirt als Gerard aan heeft. Die barst van de shirts, maar heeft juist die gepakt. Bizar!! Dan terug aar het hotel, hopende dat het nu wat sneller gaat. Yes, binnen een uur zijn we terug. Dat gaat goed. Dan even inchecken! Alles was al betaald, dus geen probleem! Nou, wel dus. Weer hetzelfde gedonder als bij ons. Geer is met laptop en al naar de receptie gegaan. En eindelijk, na ruim een half uur is het rond. Wat een gezeik zeg. Ik bedenk me dat ik de hele dag nog geen buitenlucht heb opgesnoven. Overal airco, dus gaan we een rondje om en gelijk even een sterk bakkie koffie halen. Ik merk dat ik opgebrand ben, leeg, geen energie meer. Ik laad me dus even op met het Tense apparaat, zet de plakkertjes op mijn gezicht en ga in de rust. Ik probeer een selfie te maken, maar dat ziet er niet uit, dus ik bespaar jullie dit plaatje.
Met nieuwe energie ga ik achter de laptop zitten om de belevenissen van vandaag te schrijven. Dat lukt, maar shit, wat een gedoe, het lukt me niet om die foto’s erop te krijgen. Maar gelukkig hebben we Dokter Bibber(Michel)bij ons. Hij kan alles fiksen en krijgt ook dat voor elkaar. Ik denk dat jullie morgen behalve de verhaaltjes ook de plaatsjes kunnen bekijken. Maakt het altijd wat beeldend. Dan besluiten we met z’n vijfen, Roger, Judy, Michel, Gerard en ik nog wat te gaan eten bij Chilli’s. Was ons van de week goed bevallen en zie, het ziet er gezellig uit. Oh, misschien wel leuk om nog even te laten weten. In 2021 worden de”World Police and Fire Games” in Rotterdam gehouden. Aan de ene kant een prachtig vooruitzicht maar aan de andere kant bedenk ik me dat ik dan misschien al achter de rollator loop. Minder!!!!!
Morgen de openingsceremonie. We zijn super benieuwd. Ik zal jullie met Delletje, nou eigenlijk Dell verslag uitbrengen.
Voor nu trust!!! Of Goede morgen????